Onthaasten … een thema dat in elk coachingtraject als een rode draad aanwezig is. Je ontdekt dat je het zelf niet (genoeg) doet. Je leert wat de impact op jouw welzijn is. Je snapt het helemaal en neemt je voor het anders aan te pakken. Tot je het weer even vergeet. Langzaam terug versnelt. Herkenbaar ? Maar ook heel menselijk, dus geen paniek.
Ongeveer een jaar geleden trok ik in het kader van mijn opleiding tot Mindfulnesstrainer naar Affligem om 6 dagen in stilte door te brengen. Ik ondervond dat een hele week vertragen een enorme rust bracht, zowel mentaal als fysiek. Het contrast met de snelheid waarmee ik door mijn leven rende, was confronterend. De drukte in mijn hoofd ebde weg. Met die zelfkennis en goede voornemens stapte ik terug in de mallemolen. En er veranderde iets. Bewust keuzes maken om het langzamer aan te pakken, anders omgaan met de stormen die op me afkomen, minder piekeren, zaken aanpakken en opruimen, ….. Ik voel telkens hoeveel deugd het doet. En al ben ik lang nog niet waar ik wil zijn, elke dag zet ik een stap. Een heerlijk gevoel.
Dus opnieuw een week in stilte en (h)eerlijke zelfreflectie ingepland. Want ook ik vergeet het wel eens, dat onthaasten…. De afgelopen maanden lukte het minder om mezelf niet voorbij te lopen. Maar geen nood, dat kon wel even, want er was het vooruitzicht van de stilteweek. Nu even drukte en chaos, binnenkort weer alles even loslaten, vol op de rem. Dat vertelde ik mezelf. Bewust van enerzijds de tijdelijkheid van de drukke periode en anderzijds de ingeplande rust. Zo leek het wel OK om even over mijn grens te gaan. Maar heel eerlijk … het voelde niet OK. Echt niet ideaal dus.
En dan nu … lockdown. Vroeger dan verwacht is er plots verplichte rust en onthaasten. Al is het niet helemaal zoals een stilteweek, het drukt me wel met de neus op de feiten. Laat me eerst en vooral wel even zeggen dat ik me er heel bewust van ben dat ik bij de gelukkige hoor. Ik werk van thuis, ben bij mijn kinderen. We kunnen ons samen opsluiten in onze veilige bubble, maar zijn toch verbonden met familie en vrienden. Alle tools zijn beschikbaar. Niemand in mijn omgeving is ziek. Ik kan op elk moment boodschappen doen, en ja … we hebben tot nu toe ook geen tekort aan toiletpapier. Wat overheerst is een enorm gevoel van dankbaarheid hiervoor. Een eindeloos respect voor wie momenteel in de vuurlinie staat en helpt om mensenlevens te redden en het land draaiende te houden. Ik weet dat ik ook mijn kleine steentje bijdraag door deze lockdown ernstig te nemen en zo min mogelijk contact te hebben met anderen. Tot nader order, verplicht onthaasten dus veel vrije tijd. Al wat moet gebeuren, kan ik nu afwerken. Wat een luxe ! En toch lijkt veel ervan nu plots irrelevant. Ik realiseer me hoe tal van futiliteiten me elke dag nog veel energie kosten. Hoe roekeloos ik soms met mijn energie omga. Hoe makkelijk dat oude patroon van “rennen, springen, haasten, vallen en weer doorgaan” zich terug opdringt als je er even niet op let.
Deze storm is dan ook een reminder om regelmatig al wat moet te herbekijken en zo meer mindful met jouw tijd en energie om te gaan. Je hoeft er geen jaarlijkse stilteweek voor in te plannen (al kan ik het wel aanraden, als extra dan). Maak er een dagelijkse gewoonte van om bewust te kiezen wat je moet doen. Laat dat vooral ook zijn wat je wil doen. Geniet ervan, elk moment, elke dag.
Ik hoop dat je dit ook meeneemt als de storm is gaan liggen. En vergeet je het toch weer eens ? Hey, je bent ook maar een mens. Gelukkig kan je altijd opnieuw beginnen !
Change is not a project, it’s a process ….. keep going, one step at a time !
Zorg goed voor jezelf en de anderen.
En tot slot ….. https://www.youtube.com/watch?v=sgm9E_cmvWA
Be grateful and stay aware.
Things will never be the same again.
The world is changing now !
Geïnspireerd en wil je wel meer weten ? Neem een kijkje bij de workshops
Heb je eerder nood aan begeleiding op maat ? Kijk dan even onder coaching
Zit je nog met een andere vraag ? Laat het me weten via contactpagina
Mind this Moment 